Slavni dani ponosa i slave naše: Dan kada je Alagić izveo komandose na Vlašić i promijenio tok odbrambenog rata!

(Patria) - Na današnji dan, 23. 03. 1995. godine, ostvarena je jedna od najvećih i najznačajnijih pobjeda Armije Republike Bosne i Hercegovine - oslobođen je Vlašić, a na njegovom vrhu zaviorila se zastava sa Ljiljanima.

Komandant 7. Korpusa general Mehmed Alagić u više navrata je isticao je da je svaki napad na 5. korpus ujedno i napad na 7. korpus. Početkom 1995 godine neprijateljske snage VRs-a nisu poštovali primirje ni u zoni odgovornost sedmog korpusa.

Svakodnevno je granatiran Travnik i njegova šira okolina. U to vrijeme sedmi korpus je vršio obuku svojih jedinica sa težištem na pripremu jedinica koju su za nastavak rata planirane kao olobodilačke - prije svega 17. Viteška; 705. slavna i 727. slavna brigada.

Na kraju tog ciklusa obučavanja, jedinice 7. korpusa su izvele za to vrijeme impozantnu smotru u kojoj se vidjelo da je Armija RBiH stasala u vojnu silu zavidnog ranga i tada je već bilo spremno da se odgovori na neprijateljske napade. Pošto su provokacije VRs-a dobile na intenzitetu komadant Alagić je uz odobrenje generalštaba donio odluku da se Vlašić oslobodi i počele su pripreme.



Pripreme su vršene na visinama preko 1500 metara, u vrlo teškim meterološkim uslovima uz sniježne oluje. Komandant Alagić je donio odluku da se napad izvede 19/20.3.1995. godine u jutarnjim satima. Toga jutra počelo je jaka oluja na Vlašiću! Ali i to nije pokolebalo 7. korpus.

Udar na neprijateljske snage je počeo tačno u planirano vrijeme - u 4 sata ujutru. Prednji kraj je probijen veoma brzo. Novi kvalitet u izvođenju borbenih dejstava bio je ubacivanje većih borbenih jedinica u neprijateljsku pozadinu čak do ranga bataljona. S druge strane kod boraca se željela učvrsiti odlučnost za ratovanje noću. Poslije probijanja prednjeg kraja sve je bilo stvar taktike i realizacije planiranih zadataka. Jedinice prve gardijske brigade su se popele na kotu Pavu, a 705. brigada na kotu Čava visoku preko 1800 metara. Snijeg je već tada bio viši od 130 cm a mećava se uvećavala taj prvi dan.



Već 20.3. ovladano je većinom dominantnih objekata na tom pravcu napada: Police, Crni Vrh, Pavo, Čavo i približavalo se Šantiću.

Navečer istog dana poslije sumiranja ostvarenih rezultata general Alagić je donio odluku o nastavku borbenih dejstava. Cilj je bio jasan – oslobađanje cjelokupnog platoa Vlasića!

Zatim, 21. marta diverzantske grupe su izvele diverziju u rejonu Potkraja i Gradine. 22. marta razbijen je 3. bataljon 22. pješadijske brigade VRs a dijelovi agresorskih snaga koji izvode odbranu u rajonu Opaljenika stavljeni su u okruženja. Iz podataka dobijenih putem ratnih izvještaja može se zaključiti da komanda 22. Pbr. Tzv. Vojske Rs ne vlada situacijom na terenu. Toga dana u veoma teškim vremenskih uslovima ovladano je objektom Šantići a odatle forsirane maršem jedinice Armije su izbile na Galicu. Tog dana bataljon 705. slavne je ušao na objekat Opaljenik (tt 1930).

Konačno, 24. marta krenulo se u čišćenje platoa Galice

To je bila nadljudska borba sa nevremenom. Borci su se smrzavali ali nisu napustali položaje. Značaj Vlašića je ogroman. Vlašić je bio san Armije R BiH. Tu je repititor najvažniji telekommunikacijski objekat u BiH.

Komadant Alagić je govorio: "Kada uzmemo Vlašić to će biti prekretnica oslobodilačke borbe u BIH i zaista je nakon Vlašića nastupila prekretnica."