Evropljani ohrabruju Spajićevu Vladu, dok ignorišu nekontrolisane nalete divljajućeg šovinizma

Piše: Nevena Kovačević

Čitajući poruke evropskih zvaničnika nakon međuvladine konferencije sa Crnom Gorom, moglo bi se pomisliti da je nekadašnja regionalna predvodnica procesa EU integracija, ponovo tik pred vratima Unije. Izborom Milorada Markovića za vrhovnog državnog tužioca i izlaskom iz četvorogodišnjeg VD stanja je, nesumnjivo, napravljen značajan iskorak.

No, mali je broj poslanika u crnogorskom parlamentu čije su podignute ruke u znak podrške Markoviću predstavljale glas za reformske procese. O stvarnim nakanama parlamentarne većine, ponajbolje govore snimci objavljeni na društvenim mrežama samo dan nakon održane skupštinske sjednice.

Predsjednik Skupštine, četnički vojvoda Andrija Mandić, prisustvovao je TZV. Svetosavskom balu u Nikšiću, gdje se, u društvu poslanika i poslanica koalicije Za budućnost Crne Gore, veselio uz pjesmu „Od Glave Zete do grada Spuža“, čiji refren počinje stihovima „Leleču Turci, kukaju bule“...

Iste fašističke gadosti je, podsjetimo, u gotovo manijakalnom transu, prošle godine pjevao i predsjednik opštine Nikšić Marko Kovačević na proslavi pravoslavne Nove godine uz podignuta tri prsta, kao i pripadnici pravoslavnih bratstava bliskih SPC, kadga su 13. jula 2022. godine, propušteni od strane policije, kako bi isprovocirali sukob sa rađanima i građankama koji su na nikšićkom gradskom trgu mirno proslavljali Dan državnosti.

Ipak, to što su ovakvi događaji nakon dolaska oslobodilačkih vlasti faktički postali dio svakodnevice, ne znači da su manje jezivi i sramotni, niti bi smjeli prolaziti ispod radara, kao nekakva nova normalnost – ona na koju nas žele navići i koju kao takvu prihvatamo.

Niko iz pokreta Evropa sad nije se oglasio povodom novih primitivnih istupa koalicionih partnera. Zaokupljenost zapada pravosudnim reformama, očito, olakšavajuća je okolnost za Spajića i njegove ministre, čija se potpuna zavisnost od rusko-srpske agenture više i ne pokušava prikriti.

Naglo utihnuće upozorenja međunarodne zajednice u odnosu na pogubne posljedice ulaska konstituenata ZBCG u izvršnu vlast, ukazuje na ponovnu, postAbazovićevsku kratkovidost ili licemjerje, čime se daje podstrek Spajićevoj ćutnji i nastavku radikalnih nacionalističkih orgijanja sanjara obnove Dušanovog carstva.

Da svetosavski mrak bude potpun, pobrinuo se crnogorski javni servis, prenosom događaja održanog u Bijelom Polju, nazvanog Svetosavska akademija na parlamentarnom kanalu, namijenjenom kako iz naziva proizilazi informisanju o radu Skupštine i njenih radnih tijela.

Prenos svetosavske parade, sa koje su kroz obraćanja velikodostojnika SPC Porfirija, Joanikija i Metodija, te reditelja Emira kusturice širene revizionističke poruke, menadžment RTCG pravda javnim interesom. Promocija svetosavlja – ideologije kojom se raspiruje vjerska i nacionalna mržnja, niti je interes javnosti, niti je u skladu sa ustavno definisanim principom sekularizma.

No, istorijske reinterpretacije, očito, daju prostor izmišljanju propisa kojima se zločinačke ideologije mogu staviti u pozitivan kontekst, svođenjem na pojam javnog interesa. Naleti svetosavlja nastavak su agresivnih težnji usmjerenih ka narušavanju suživota i multietničkog sklada, te uništenju ostataka građanskog koncepta države.

Vlast u kojoj sudjeluju oni koji predstavnike manjinskih naroda nazivaju Turcima, Šiptarima, ustašama, pjevajući o njihovom ubijanju, prizivajući novu Srebrenicu, niti je reformska, niti proevropska.

Ideološka matrica utemeljena na truležu četništva i genocidnih politika, baca Crnu Goru pod noge hibridnih ratnika, koji igrajući sa zapadom igru bez granica, upravljaju regionalnim prilikama. Priča o demokratizaciji društva pod rukovodstvom pokreta Evropa sad, čiji poslanik Darko Dragović sa parlamentarne govornice mjereći nivo crnogorstva poslanika DPS Oskara Hutera, nagovještava potrebu obračunavanja sa TZV. Neautohtonim Crnogorcima, bajka je bez srećnog kraja.

Narodna zastava Srbije, postavljena u kabinetu četničkog vojvode, kako smo nedavno mogli čuti, nije zasmetala ambasadorki EU u Crnoj Gori Oani Kristini Popi, već se nakon sastanka pribjeglo ograđivanju protokolom koji je skupštinska nadležnost.

Pa kad se ćuti na unižavanje države i zagovaranje promjene državnih simbola, zašto se ne bi ćutalo na fašističke stavove i poruke novoformirane vlasti, na čelu sa predvodnikom Mandićem, koji, uz koalicione saborce, svojski uživa u ostvarenju decenijskog sna.

Spajić, koji nije u stanju da kontroliše kuljanje nacionalizma od strane pripadnika Milatovićeve struje unutar sopstvenog poslaničkog kluba, ostaje prećutni posmatrač, preokupiran „ekonomskim“ temama.

Što bi rekli iznadsituaši – dobro nam je, samo da se ne vrate oni prethodni. Prihvatanjem realnosti koju nam nude oslobodioci guranjem u ponor bez dna, prihvatamo i jednoumlje srpskog sveta.

Jer srednjičari, svi do jednog, u sadejstvu sa radikalnom desnicom, djeluju isključivo u službi ostvarenja regionalnih aspiracija srpskog autokrate.

Svi koji to ne mogu, ili ne žele razumjeti, direktni su ili indirektni saučesnici kreatora zlokobnog plana nove Crne Gore i nove BIH, potpunim potpadanjem pod okrilje velikosrpskog imperijalističkog projekta, a svetosavsko-četnička slavlja, stvaran su i najjeziviji prikaz tog taloga, prepunog krvožednih branitelja ugroženog srpstva i mrzitelja svih drugačijih identiteta.