Zašto „zaštitnici bošnjačkih interesa“ ne obilježavaju godišnjicu ubistva Nedžada Ugljena

Svakog 28. marta počev od 1999. godine, visoka delegacija Federalne uprave policije polaganjem vijenca na grob Joze Leutara obilježava godišnjicu smrti nekadašnjeg zamjenika ministra FMUP-a.

Vijenac delegacija FUP-a polaže i na spomen-obilježje u sarajevskoj Alipašinoj ulici gdje je prije 17 godina izvršen atentat na Leutara, piše novinska agencija Patria.

Već 17 godina traga se za nalogodavcima i ubicama nekadašnjeg drugog čovjeka FMUP-a.

Odlukom direktora SIPA-e Perice Stanića, nedavno je formiran poseban tim koji će na zahtjev Kantonalnog tužilaštva Sarajevo istražiti slučaj ubistva Leutara.

Ovaj predmet, krajem prošle godine, kao i predmet ubistvo Nedžada Ugljena, nekadašnjeg pomoćnika direktora AID-a, vraćen je iz Tužilaštva BiH, Tužilaštvu Kantona Sarajevo.

Ugljen je ubijen 28. septembra 1996. godine u večernjim satima u Prijedorskoj ulici u Sarajevu. Iz Federalnog MUP-a tada je saopšteno da se intenzivno traga za ubicom. Kako se tada krenulo tragati, tako se traga i danas.

I Leutar i Ugljen bili su visokopozicionirani policijski/obavještajni dužnosnici, i u oba slučaja radi se o političkim ubistvima.

Iako još uvijek nisu otkriveni nalogodavci i ubice, njihove sumnjive smrti nikada se ne smiju zaboraviti, bez obzira na tok i rezultate istraga.  

Godišnjica atentata i smrti Leutara institucionalizirana je od prvog dana. Visoke delegacije FMUP-a bez obzira koje se stranke nalazile na vlasti, obilaskom mjesta gdje je izvršen atentat u Sarajevu i groba u Mostaru odaju počast nekadašnjem zamjeniku ministra FMUP-a.

Dvadeset godina od ubistva Ugljena njegov mezar na groblju Bare u Sarajevu, osim porodice i bliskih prijatelja, ne obilaze visoke policijske i političke delegacije. Obzirom da je bio pomoćnik direktora AID-a, logično bi bilo da organizatori obilježavanja godišnjice budu čelnici OSA-e.

Čak u Prijedorskoj ulici ne postoji nikakvo spomen-obilježje na mjestu gdje je ubijen.

Odgovornost za besramno ignorisanje i neobilježavanje Ugljenove smrti ide na dušu liderima i stranačkim funkcionerima, koji se u javnosti vole predstavljati kao ekskluzivni zaštitnici bošnjačkih interesa.