Sarajevska Vijećnica u srijedu 20. aprila proslavlja 120. rođendan. U periodu agresije na BiH od 1992. do 1995. godine Vijećnica je bila jedna od žrtava. Granatirana je u više navrata, a u noći 25. na 26. avgust 1992. godine zapaljena je, a u požaru je nestao Katalog Nacionalne i univerzitetske biblioteke Bosne i Hercegovine, oko 80% knjižnog fonda i dokumenata koji svjedoče o historiji BiH, piše bh. novinska agencija Patria.
Spaljeno je više od dva miliona knjiga, dokumenata i arhivske građe. Nadljudskim naporima vatrogasaca i nevjerovatnim patriotizmom brojnih Sarajlija, spašena je vanjska konstrukcija objekta što je i omogućilo kasniju obnovu.
U obnovu Vijećnice uloženo je oko 22 miliona eura što je najvećim dijelom finansirano sredstvima Evropske unije. Godine 2006. Vijećnica je proglašena nacionalnim spomenikom. Svečano je obnovljena Vijećnica otvorena 9. maja 2014. godine.
Čuveni sarajevski arhitekta Ivan Štraus ranije je za Patriju kazao da je „paljenje Vijećnice bilo zločin“, ali da je ona bila i ostala simbol Sarajeva na koji građani trebaju biti ponosni.
- Ni u jednom trenutku se ne smije dozvoliti da ona propada. Zgrada se mora održavati baš kao što se mora održavati i vrt, voćnjak ili vikendica – kaže Štraus.
Kao arhitekta slikovito je komentirao njen položaj:
- Dali ste čovjeku nekakav trokutić između tri ulice na kraju grada i očekivali ste čudo. A, on je zaista i napravio prelijep objekat – kazao je Štraus.
Vijećnica u trokutu
Historijat Vijećnice
Sa dolaskom austrougarske vlasti u Bosni i Hercegovini, 1878. godine, u Sarajevu se ukazala potreba za izgradnjom objekta koji bi poslužio za potrebe Magistrata i Gradskog poglavarstva, odnosno koji bi imao namjenu Gradske vijećnice. Gradonačelnik Sarajeva Mustajbeg Fadilpašić 1881. je, također, predložio Gradskom poglavarstvu izgradnju Gradske vijećnice. Prije izgradnje današnje Vijećnice, Gradsko poglavarstvo je bilo smješteno u Dženetića kući na Bistriku.
Tek početkom devedesetih godina 19. vijeka, austrougarske vlasti vrše odabir pogodne lokacije za gradsku vijećnicu na mjestu tadašnjeg Mustajpašinog mejdana: lokaciju trougaone osnove, na desnoj obali rijeke Miljacke, uz sami Apelov kej, te u periodu 1892-1895, podižu objekat Gradske vijećnice.
Svečano otvorenje Vijećnice obavio je baron Ivan Apel 20. aprila 1896. godine.
Nakon Drugog svjetskog rata, sve do 1949. godine Vijećnica je služila gradskoj upravi, kao zgrada Okružnog suda Sarajeva i sjedište Bosanskohercegovačkog sabora. Nakon toga Vijećnica postaje Gradska biblioteka, odnosno Nacionalna i univerzitetska biblioteka BiH. Prema nekim podacima bila je i privremeno i kratkotrajno sjedište Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine.
Građanima, turistima i gostima bit će omogućen besplatan ulaz u Vijećnicu 20. aprila.