SAMO NAIVNI IZNENAĐENI Zemlja koja ne priznaje genocid ne može biti humana!

(Patria) - Nakon što je ministar unutrašnjih poslova Srbije Aleksandar Vulin prisustvovao u Subotici akciji usmjerenoj na "suzbijanje krivičnih djela i prekršaja koje čine migranti", a koju sprovodi operativna udarna grupa, koja je formirana 4. jula po njegovom naređenju - stigle su oštre reakcije od opozicije, ali i od različitih nevladinih udruženja, pa čak i profesora na fakultetima u ovoj državi.

U video snimku koji se širi društvenim mrežama, vidi se krajnje nehumano postupanje prema migrantima. Oni kleče na koljenima, na travi, ruke su im stavljene na potiljak, a gomila naoružanih i uniformisanih osoba patrolira oko njih, dok sve snimaju kamere.

Konvencija o ljudskim pravima, koja je na snazi i u Srbiji, u članu tri navodi da je zabranjeno svako mučenje pojedinaca ili grupa.

“Niko ne smije biti podvrgnut mučenju, ili nečovječnom ili ponižavajućem postupanju ili kažnjavanju”, piše u konvenciji, upozoravaju tamošnji mediji.

I slika koja je uznemirila javnost, posebno danas 17. jula, na dan sjećanja na svirepo ubistvo Srebreničana u Trnovu i na sva monstruozna zlodjela Vojske RS koje je činila pod palicom Srbije oživjela je mnoga sjećanja na četnička zlodjela iz 90-ih.

Današnja fotografija neopisivo podsjeća na Sandiće 13. jula 1995. godine.

Kolona koja se probijala kroz šume bila je izložena neprestanoj paljbi iz artiljerije i protuavionskih topova. 

Srpske snage organizovale su zasjede na trasi kojom prolazi kolona. Prerušeni opremom otetom od snaga UN, srpski vojnici pozivaju ljude iz kolone na predaju. 

Oni koji su se predali ili su zarobljeni okupljaju se na livadi kod sela Sandići i na fudbalskom igralištu u Novoj Kasabi.

Oko 1.000 zarobljenika sa livade u Sandićima i drugih mjesta okupljanja prebačeno je u skladište poljoprivredne zadruge u Kravici, gdje u poslijepodnevnim satima 13. jula počinje masakr koji se nastavlja do jutra sljedećeg dana, utvrdit će se naknadno u presudama iz Haga.

A, ono što se u Srebrenici dogodilo u julu 1995. najavljeno je u dva dokumenta usvojena još 1992. a postupno realizovano u godinama koje su slijedile.

Skupština Srpske Republike BiH na 14. sjednici održanoj 16. maja 1992. usvaja šest strateških ciljeva srpskog naroda. Strateški cilj broj 3 nalaže eliminisanje rijeke “Drine kao granice koja razdvaja srpske države” – Republiku Srbiju i Republiku Srpsku General Ratko Mladić, komandant Glavnog štaba Vojske Republike Srpske (VRS), 19. novembra 1992. potpisuje Direktivu broj 4 kojom definiše način ostvarenja trećeg strateškog cilja: “Neprijatelju nanositi što veće gubitke i prisiliti ga da sa muslimanskim stanovništvom napusti prostore Birača, Žepe i Goražda” u Istočnoj Bosni.

Kao rezultat vojnih akcija na realizaciji Direktive broj 4, a u nastojanju da se ostvari strateški cilj broj 3, u zimu 1992/93. desetine hiljada stanovnika etnički očišćenih muslimanskih naselja u dolini rijeke Drine nalazi utočište u enklavama Srebrenica, Žepa i Goražde.

Suočen sa galopirajućom humanitarnom katastrofom u srebreničkoj enklavi u kojoj je utočište našlo oko 40.000 izbjeglica, Savjet bezbjednosti UN 16. aprila 1993. usvaja Rezoluciju 819 kojom Srebrenicu proglašava prvom “zaštićenom zonom” u Bosni i Hercegovini.

Predsjednik Republike Srpske Radovan Karadžić 8. marta 1995. potpisuje Direktivu broj 7 kojom nalaže “stvaranje uslova totalne nesigurnosti, nepodnošljivosti i besperspektivnosti daljeg opstanka i života mještana u Srebrenici i Žepi.”

Komandant Drinskog korpusa VRS izdaje 6. jula 1995. naređenje za operaciju "Krivaja ’95" što je kodno ime za napad na Srebrenicu. Pošto je izostao ozbiljan otpor, kako Armije BiH tako i Holandskog bataljona u enklavi i NATO avijacije iz vazduha, Mladićeve snage su 10. jula došle nadomak Srebrenice i više im ništa nije sprečavalo ulazak u nebranjenu “zaštićenu zonu”.

Vulin danas, mnogo godina kasnije, pojašnjava, opet naravno po uzoru na tadašnji režim Srbije da je Srbija organizovana i humana zemlja i da se u Srbiji poštuje zakon.

„Nijedna krijumčarska banda neće proći, a da ne bude otkrivena i razbijena, da njihovi pripadnici ne budu kažnjeni u skladu sa zakonom. U Srbiji niko ne može da nosi oružje, u Srbiji niko ne može da trguje ljudima, Srbija neće dozvoliti da njena teritorija bude mjesto gdje će se okupljati različiti banditi i ološ iz čitave Azije. Srbija nije parking za migrante, Srbija neće dozvoliti da se naš način života na bilo koji način ugrozi zahvaljujući kriminalcima koji trguju ljudskom mukom i ljudskom bijedom. U Subotici, Somboru, Kikindi, svim onim mjestima gdje se krijumčari okupljaju postoji posebna pažnja naše policije, zajedno sa Bezbjednosno-informativnom agencijom i možemo već sada da kažemo da su rezultati veoma dobri“, rekao je Vulin i istakao da Srbija neće dozvoliti postojanje nijedne naoružane krijumčarske bande.

Naravno, nije tretirao vlastitu bandu! Ona koja je danas nehumano postupala s ljudima u stanju potrebe, baš kao što glasno ne mogu da kažu da je u Srebrenici počinjen genocid. A, bez suočavanja s prošlošću nema budućnosti. Zato su samo naivni iznenađeni ponašanjem Vulina i Srbije.

(A. Čorbo-Zećo)