Fascinantna izložba na Kosovu: Umjetnički odgovor na stereotip o pekarima

(Patria) - Kvasac je živi agent, katalizator sposoban da aktivira brašno, vodu i vazduh.

U ovim statičnim materijalima, on budi latentni potencijal da se spoje i postanu nešto drugo: tijesto, zatim hljeb, pecivo, pereca ili drugi oblici hrane, pišu Vijesti.ba.

Ovaj proces transformacije, nepromijenjen hiljadama godina, nekada se smatrao oblikom magije. Na sličan način, imigranti aktiviraju i preoblikuju svoje živote u zapadnim društvima, ne samo prilagođavajući se novim socio-ekonomskim realnostima, već i suptilno reformišući te društvene strukture.



U slučaju pekara rasutih po Zapadu, rad na pravljenju hljeba isprepliće se s izgradnjom budućnosti, kako za njih same, tako i za zajednice koje hrane.

Za svoju novu samostalnu izložbu, KemilBekteši uzima kvasac kao polaznu tačku za razmišljanje o radu, migraciji i otpornosti. Ovo razmišljanje proističe iz duboko ličnog mjesta.

Njegov otac, Ruzmir Bekteši, pekar je čiji rad je omogućio Kemilovu umjetničku praksu. Kroz svoj rad, Kemil daje glas svom ocu, a time i svima onima čiji rad stvara nevidljive uvjete za umjetnost i opstanak.

Ukorijenjeni u ličnim historijama, radovi usmjeravaju pogled na radne uvjete Kosova raštrkanih po Zapadu – ne kao stereotipe, već kao radnike, umjetnike i pojedince koji se kreću između svjetova. Danas se procjenjuje da oko trećine ljudi rođenih na Kosovu živi u inostranstvu.

Stereotip da su Kosovari pekari, te da posjeduju ili radi u pekari poznat je nacionalistički kliše na Balkanu, često ponavljan bez pauze ili razmišljanja. Ovdje Kemil Bekteši uzima taj kliše i preokreće ga, ispitujući šta leži ispod površine.



Sporo i nezaustavljivo obuhvata seriju procesualnih instalacija, sastavljenih od struktura od nehrđajućeg čelika, iz kojih tijesto polako i tiho raste. Hladni, industrijski i sterilni inoks, standard u profesionalnim kuhinjama, postaje okvir za nešto meko, toplo i živo.

Tijesto nastavlja rasti iznutra, transformišući instalacije tokom trajanja izložbe. Polako. Nezaustavljivo. Oko ovih skulpturalnih radova nalaze se Karte 001—004, zidni crteži apstraktnih mapa.

Ove mape Kemil je izradio u gradovima u kojima je nedavno radio, uključujući Berlin, Sarajevo, Ljubljanu, New York, uvijek idući dalje na zapad. U svakom gradu posjetio je pekare u vlasništvu Kosovara, bilježeći njihove koordinate i povezujući ih.

Ovaj kartografski gest čita se kao oblik urbanog i dijasporičnog hodočašća koji omogućava povezivanje s korijenima daleko od doma. Galerija odjekuje stalnim zujanjem, zvučnim djelom snimljenim na radnom mjestu Ruzmira Bektešija.

GGM21 bilježi zvuk mašine za miješanje tijesta koju njegov otac uključuje svako jutro u 2:00 sata. Do trenutka kada se pekara otvori, i mašina i Ruzmir već satima rade, nevidljivi i nečujni. U izložbenom prostoru, ovo tiho zujanje postaje glas tog nevidljivog rada/radnika.



Zajedno, ovi radovi govore o migraciji, transformaciji i fermentaciji kao metaforama i metodama života. Kao što mikroskop otkriva da fermentacija nije magija, već rad, paralelno s tim, Kemilove instalacije otkrivaju spore i kumulativne procese koji oblikuju dijasporične živote: generacijsku upornost, brigu i izdržljivost.

Kemil Bekteši (rođen 1997.) je bosansko-kosovski vizuelni umjetnik porijeklom iz Goranske zajednice, čiji rad istražuje teme identiteta, geopolitike i kulturnog pamćenja kroz lične historije obilježene granicama i migracijama.

Njegova umjetnička praksa obuhvata različite medije, uključujući instalacije, skulpture, javne intervencije, s posebnim fokusom na radove specifične za lokaciju i vrijeme.

Njegova umjetnost često odražava kulturne i političke preklapanja između zemalja bivše Jugoslavije, dok je on sam navigirao regijom tokom svog života. Bektešijevo istraživanje društvenih pitanja često se fokusira na složene odnose između nacija, kultura i historija, te kako se oni izražavaju u savremenim vizuelnim formama.

Njegov rad ispituje interpersonalnu i geopolitičku dinamiku, pozicionirajući ga kao reflektivni glas u tekućem diskursu o regionalnom identitetu.

Diplomirao je (2020) i magistrirao (2021) na Akademiji likovnih umjetnosti u Sarajevu, gdje je nagrađen Zlatnom značkom za izuzetna akademska postignuća. Tokom 2018/19, studirao je savremenu umjetnost na Fakultetu lijepih umjetnosti u Portu (Portugalija).



Godine 2023. učestvovao je na WHW Akademiji u Zagrebu, Hrvatska. Bekteši je dobio nekoliko priznanja, uključujući Nagradu ZVONO za mlade vizuelne umjetnike u Bosni i Hercegovini 2024. godine, te je bio finalista za Nagradu MANGELOS (YVAA) u Beogradu 2022. godine.