Vrijeme je da država krene za našim Zmajevima

Dan poslije meča u Dablinu, sve bosanske lađe nisu potonule, iako se san o još jednom velikom takmičenju raspršio. Poraz se priznaje u svim bosanskim medijima, a Ircima se čestita bez zazora i ne želi im se kvariti radost pobjede. Penal, naravno, nije postojao. Kako je rekao naš dijamant Edin: „Nikad ga nama ne bi svirao“.

Malo je ekipa u Evropi koje bi se nakon takvog rezultatskog i psihološkog udarca mogle vratiti u igru, tim prije što je holandski sudija nastavio pristrasno suditi.

Sretno vam Irci. Bosanci više ne žele voditi uzaludne i viška bitke. Sada smo sami sa sobom i hoćemo da budemo sebi važni.

Predajući se navijanju, ipak smo zaboravili na brojne realnosti koje stoje iza fudbalskih takmičenja. Naši Zmajevi su sjajni igrači, vrhunski sportisti, ali fudbal je previše važna stvar, previše umrežena stvar, koja u sebi ima dosta igre, ali i puno više drugih interesa.

Fudbal je previše važna stvar

Naivni mogu vjerovati kako je i žrijeb za baraž bio slučajan. Naravno da su ta žrijebanja tajno dirigirana. Ne može biti slučajno da mi tri puta dobijamo najjaču reprezentaciju, čak i kad smo prilvilegovana reprezentacija. O potvrdama za to može se govoriti na svakom izvučenom paru, ali o tome drugi put.   

Fudbal je najvažnija sporedna stvar na svijetu, neka vrsta ogledala onoga što predstavlja jedna zemlja. Ako ne ide sa reprezentacijom, onda se klubovi velikih država jačaju kako bi se pokazala ekonomska i svaka druga moć.

Irska ima nešto više stanovnika od BiH, oko 4,9 miliona. Ti stanovnici prave GDP od 227 milijardi dolara. To znači da imaju ravno 15 puta veći bruto nacionalni dohodak od Bosne i Hercegovine. Toliko otprilike svaki stanovnik Irske ima veći prihod po glavi stanovnika od Bosanca.

Ako se poredimo sa ovim činjenicama, mi smo slabašna zemlja. Ali, evo godinama su naši fudbalski Zmajevi među najboljim. Ne tako davno, u augustu 2013. godine bili su 13. na svjetskoj listi reprezentacija. Uoči duela sa Irskom bili su dvadeseti na FIFA-inoj svjetskoj listi. Zmajevi su uvijek u vrhu u zadnjih petnaestak godina. Tri baraža, jedan odlazak na Svjetsko prvenstvo u Brazilu. 

Dakle, previše je udaljenosti između našeg nacionalnog fudbalskog tima i onoga što jesmo u svakom segmentu u svjetskom društvu zemalja. Po GDP-u smo među posljednjim državama u Evropi. Po indeksu ljudskog razvoja (HDI – formula po kojoj se mjeri siromaštvo, pismenost, obrazovanje i životini vijek) mi smo 76. u svijetu. Zašto bi naši fudbaleri bili u vrhu svjetskih i evropskih reprezentacija, a država bila daleko ispod?

Naši politički lideri još ni aplikaciju nisu predali za ulazak u Evropsku uniju, a hoćemo da se tamo naprečac uvučemo sa fudbalerima? Irskoj je nakon Engleske najbliža Francuska. Irci će masovno preseliti u Francusku, ne da gledaju utakmice, nego većinom kao obični turisti.

Samo neupućeni mogu misliti da sve ovo nije imalo veze sa onim pristrasnim suđenjem na utakmici našeg tima u Dablinu.

Ne primaju nas u Evropu

Možda je vrijeme da krenemo u jačanje vlastite države, kako bi počela dostizati rezultate naših Zmajeva, da konačno prekinemo ovaj ružni niz sudijskih pristrasnosti i otimanja pobjeda koje nam pripadaju. 

Naši Zmajevi su prethodnica ulaska naše države u Evropu. Možda se i naši politički moćnici ugledaju na naš nacionalni fudbalski tim i uguraju nas kroz neka evropska vrata.

O Bosni i Hercegovini se govori i na nju se računa, njeno ime se vrti u evropskim vijestima, pozitivno i sa pažnjom. Irska, engleska, njemačka i francuska neka djeca izgovaraju ime Bosne i Hercegovine u ime djece koja ovdje rastu i koja će sutra u ujedinjenu Evropu. Ponajviše zahvaljujući Edinu, Senadu, Asmiru, Izetu, Emiru, toj našoj zlatnoj generaciji, našim najvažnijim diplomatama.

Zmajevi nas odavno drže važnim, u samom evropskom i svjetskom vrhu. Vrijeme je i da država koju predstavljaju konačno krene za njima.