SPC daje podršku četnicima, sveštenici na okupljanju ravnogoraca

Ravnogorski četnički pokret čiji članovi šire srpski nacionalizam i mržnju prema drugim narodima 13. marta ove godine okupili su se u Višegradu kako bi obilježili godišnjicu hapšenja četničkog generala Draže Mihajlovića, što je izazvalo oštre reakcije u zemlji od strane Bošnjaka i Hrvata, ali i svih onih koji veličanje Draže doživljavaju kao širenje mržnje, piše novinska agencija Patria. 

Pokret koji ima višedecenijsku tradiciju, odgovoran za mnoge zločine tokom Drugog svjetskog rata, ali i tokom posljednje srpske agresije na BiH, još uvijek ima pristalice u BiH i Srbiji.

Registrovana je i nevladina organizacija koja u životu održava kult četništva i četničkog vođe Mihajlovića.
Na desetinama Facebook stranica ravnogorskog četničkog pokreta iz BiH, Srbije, Crne Gore..., mogu se vidjeti fotografije na kojima svećenici Srpske pravoslavne crkve daju podršku pristalicama jednog od najzloglasnijih pokreta u posljednjih stotinu godina.

Ravnogorski četnički pokret u BiH općinske odbore ima u Višegradu, Ugljeviku, Zvorniku... U Srbiji ova organizacija ima općinske odbore u Jagodni, Valjevu, Kragujevcu, Svilajncu...

Praktično, četništvo se njeguje u onim gradovima BiH i Srbije u kojima su tokom ratova počinjeni najstrašnijih zločini nad nesrpskim stanovništvom.

Skoro svi izvori koji se mogu pronaći na internet pretraživačima navode kako je četništvo velikosrpski nacionalistički pokret, nastao prvobitno u Makedoniji za vrijeme raspada Osmanlijskog carstva, u vremenu od prijelaza 19. vijeka do Balkanskih ratova 1912-1913.

Priča o četnicima na području bivše Jugoslavije počinje 1903. godine. Beogradski liječnik Milorad Gođevac formira prvu četu, koja se odmah potom prebacuje u Makedoniju kao teroristička jedinica u borbi protiv Osmanlija, u krajevima sa mješanim pravoslavnim i muslimanskim stanovništvom pod osmanlijskom vlašću.

Zvanični cilj je zaštita Srba od bugarskih komita, koji su prema zvaničnoj srbiji prisiljavali srpsko stanovništvo da se izjasne kao Bugari.

Četnici su se borili pod komandama vojvoda. Nosili su narodna šumadijska odijela/nošnje ili jednostavna odijela od grubog sukna, redenike sa municijom preko grudi, dok su oko pojasa visili pištolj, bombe-fišeklije i dvosjekli nož. Kapa je najčešće bila šubara sa krstom. Njihove brutalne i krvoločne akcije u borbi protiv Osmanlija i Bugara u vremenu od 1903. do 1908. godine utjecale su da ih Vrhovna komanda srpske vojske upotrijebi u izvršavanju najtežih zadataka u Balkanskim ratovima 1912. i 1913., te u Prvom svjetskom ratu.

Poslije Prvog svjetskog rata četnik je član srpske, nacionalno orijentisane paravojne organizacije, koja se bori za srpsku zemlju bez drugih naroda. Tačnije, cilj ovog pokreta je istrijebljenje Bošnjaka, Albanaca, Makedonaca, Hrvata i ostalih naroda na području balkana.

Nakon brzog sloma Kraljevine Jugoslavije, u Srbiji i drugim područjima s većinskim srpskim stanovništvom nastaju paravojne jedinice, koje uzimaju naziv četnici.

Osnivaju ih članovi predratnih četničkih udruženja, časnici poražene vojske Kraljevine Jugoslavije, te lokalni seljaci uplašeni promjenom vlasti ili izbjegli pred ustaškim progonima.

Tako je nastalo nekoliko četničkih pokreta. Najvažniji je Ravnogorski pokret, koji vodi Dragoljub (Draža) Mihailović.

Četnici, zamišljeni u početku kao pokret otpora, ubrzo poprimaju kvislinški karakter. Njihov glavni neprijatelj postaje Narodnooslobodilački pokret kojem su na čelu komunisti. Povremene četničke akcije protiv Nijemaca i za pomoć zapadnim saveznicima (spašavanje pilota) marginalne su u odnosu na akcije protiv NOP-a, u čemu surađuju sa okupatorskim snagama, pa i sa snagama NDH.

Draža Mihailović doživljava 1943.–1944. potpuni vojni i politički poraz u nadmetanju sa partizanima, koje vodi Josip Broz Tito. Sam kralj Petar konačno ga se u kolovozu 1944. odrekao i dao legitimitet Narodnooslobodilačkoj vojsci Jugoslavije. Razne četničke jedinice uništene su u borbama sa partizanima ili vojskom NDH, ili u bijegu na Zapad krajem rata zarobljene od zapadnih Saveznika pa izručene i pobijene.

Četnički pokreti počeli su dobivati zamaha nakon što je Slobodan Milošević izbio na čelo SR Srbije 1989., dok su otvoreno počeli djelovati 1990. na području Srbije, Crne Gore, BiH.

Narodna skupština Srbije 2004. godine izglasala je zakon u kojem je izjednačila prava pripadnika četničkih postrojbi s partizanskim borcima uključujući i pravo na boračku penziju.

Analitičari smatraju da zbog zločina koje su počinili četnički pokret trebao bi se svrstavati u genocidne pokrete zabranjene poput nacista, ustaša, te bi veličanje nacionalističkih pokreta, isticanje nacionalističkih simbola trebalo biti zabranjeno i kažnjivo kao što je slučaj u svim europskim državama. Takve zakone prihvatila je i Hrvatska, kao jedan od preduvjeta ulaska u Europsku uniju. No to nije slučaj u Srbiji, piše Patria.