Dinar je zasigurno najstarije platežno sredstvo na prostoru bivše Jugoslavije, koji je kroz godine mijenjao svoj oblik, ali se u svojoj osnovi uvijek održavao. Korišten je kao valuta Knjaževstva, zatim u vrijeme Kraljevine Srbije od 1868. do 1918. godine, ali i u vrijeme Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca, kao i nakon toga.
Dinar se prvi put spominje u arhivskim dokumentima krajem 1214. godine, u vrijeme Stefana Prvovjenčanog.
Prve papirne jugoslavenske dinare izdala je Narodna banka Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca 1920. godine. Apoen od deset dinara je jedina jugoslavenska novčanica izrađena u SAD. Njena izrada je naručena u tvornici novca American Bank Note Company, jer su kapaciteti tvornice Banque de France, koja je bila tradicionalni partner Kraljevine Srbije i kasnije Kraljevine Jugoslavije, bili zauzeti nakon Prvog svjetskog rata.
Ipak, saradnja je kasnije nastavljena pa su apoeni od 100 i 1.000 dinara opet izrađeni u Francuskoj, da bi od 1930. godine uz podršku Banque de France bio izgrađen i sa radom otpočeo Zavod za izradu novčanica u Topčideru - Beograd (ZIN) u kome se dalje proizvodile novčanice i kovanice. Prva novčanica proizvedena u ZIN-u je apoen od 10 dinara izdanja 1929. godine.
Domaća oznaka za dinar bila je DIN, din. ili d., a jedan dinar se dijelio na 100 para.
Danas se dinar koristi još jedino u Srbiji. Ostale zemlje, članice bivše Jugoslavije, uvele su euro kao platežno sredstvo, odnosno vlastite valute, piše Patria.