Institucije šute: Jesmo li se već navikli na negiranje zločina?

Piše Haris LJEVO

Prije dva dana u organizaciji Opštine Višegrad, Boračke organizacije RS i Odbora za njegovanje tradicije oslobodilačkih ratova Vlade RS-a u Višegradu je na Starom gradu podignut krst visok pet i pol metara i težak 400 kilograma u čast ruskim dobrovoljcima koji su se tokom rata u BiH borili u redovima vojske RS.

Krst je podignut donacijom Udruženja veterana 12. april iz Kosovske Mitrovice uz blagoslov sveštenika crkvene opštine Višegrad. Nešto ranije podignuta je i spomen ploča s imenima ruskih dobrovoljaca koji su svoje živote ugradili u temelje RS-a.

Prema podacima kojima raspolaže Vlada RS-a, tokom rada u BiH u redovima VRS ratovalo je oko 700 ruskih dobrovoljaca, njih 37 je poginulo, od kojih sedam na području Višegrada. Porodice poginulih i ranjenih ruskih dobrovoljaca dobile su u Bijeljini rješenje o penzijama i invalidninama, a načelnik Bijeljine Mićo Mićić je primio članove porodica pristiglih iz Rusije i zahvalio im na pomoći srpskom narodu tokom rata.

Sve ovo djeluje kao stavljanje soli na otvorene rane žrtvama agresije i genocida u BiH. Uslijedile su oštre reakcije udruženja žrtava, logoraša, izbjeglica, mnogih političkih stranaka... Međutim, nijedna državna institucija ne reaguje da se zaustavi veličanje ratnih zločinaca.

U medijima u RS-u svako malo po raznim televizijama, tu prednjači entitetska RTRS, možemo vidjeti razne samoproglašene eksperte koji upozoravaju i plaše građane RS-a mogućim terorističkim napadima koji im prijete iz Federacije, dok istovremeno veličaju i odlikuju strane dobrovoljce koji su tokom rata u BiH imali istu ulogu kakvu danas imaju teroristi iz cijelog svijeta koji se bore u redovima ISIL-a i drugih međunarodnih terorističkih organizacija.

Najgore od svega je što su ljudi već navikli na ovakve priče i da su se umorili od upozoravanja na ove negativne pojave. Kako vrijeme prolazi sve je manje onih koji se uopšte i bore protiv sve prisutnije fašizacije u društvu.

Sve je izvjesnije da ćemo vrlo brzo doći u situaciju da se niko neće ni osvrtati na ovakve pojave osim političkih stranaka koje će se oglasiti saopštenjem za javnost, ali neće učiniti ništa da u parlamentu donesu zakone kojima bi se zabranilo negiranje i veličanje zločina i zločinaca.

Možda je jedini vjerovatan scenarij koji možemo očekivati taj da će se diskriminovanim osjetiti dobrovoljci iz Grčke, Rumunije, Ukrajine i drugih zemalja iz kojih su tokom rata stizali tzv. Psi rata pa da zatraže ista prava i iste spomenike kao Rusi.

Tada, potpuno je izvjesno, možemo očekivati takmičenje u visini izgrađenih spomenika koji vrijeđaju ratne žrtve.