Sjećanje na 9. januar je sjećanje na najcrnji dan u bosanskoj modernoj povijesti

Piše Mustafa Cerić

Sjećanje na 9. januar je sjećanje na najcrnji dan u bosanskoj modernoj povijesti.

Ispravka krivog srpskog navoda! “Svi znamo da je deveti januar sporan”!

(1) Zato što je toga dana, devetog januara hiljadu devetsto devedeset i druge godine, neformalna grupa bosanskih građana Hrišćanske konfesije i srpske narodnosti proglasila, po tada važećem bosanskom ustavu, neustavnu paratvorevinu “republiku srpsku” protiv volje većine bosanskih građana svih vjera i nacija;
(2) Zato što je takozvana “republika srpska” po definiciji isključiva paratvorevina Hrišćanske konfesije i srpske narodnosti u bosanskoj državi, koja je po svojoj definiciji oduvijek bila i ostala multikonfesionalna i multietnička zajednica sa visokim stupnjem suživota i tolerancije i zato ne podnosi ničiju isključivost na temelju rase, vjere, nacije ili bilo koje druge opredijeljenosti;
(3) Zato što bosanski duh ne podnosi vjersku, nacionalnu i kulturnu netrpeljivost na temelju koje je nastala paratvorevina takozvana “republika srpska”; 

(4) Zato što je u ime paratvorevina takozvane “republike srpske” počinjen zločin Genocida nad Bošnjacima/Bosancima zbog njihove vjere i nacije, Genocid kojeg su ustanovili međunarodni sudovi pravde u Hagu te donijeli punopravne presude o tome da se radi o “najgorem zvjerstvu počinjenom na tlu Europe od Drugog svjetskog rata” (Carmel Agius).

(5) Zato što srpsko-hrišćanska proslava devetog januara podsjeća bošnjačko-bosanske žrtve genocida na najcrnje dane u njihovom životu, duboko vrijeđa njihova ljudska osjećanja i reprizira njihovu patnju kao noćnu moru pa, stoga, Bošnjaci/Bosanci, kao žrtve genocida, imaju obavezu prema cijelom čovječanstvu da nikad ne odustanu od istine o hrišćansko-srpskom genocidu, kao opomene svijetu da se to nikad i nikome više ne ponovi;

(6) Zato što negacija genocida i slava početka istog na dan devetog januara hiljadu devetsto devedeset druge godine kod Bošnjaka/Bosanaca unosi strah od novog genocida, jer onaj koji negira genocid i slavi čin početka genocida, spreman je ponovo počiniti isti genocid;
(7) Zato što je ljudskoj duši ne prihvatljivo da se zlo genocida slavi kao dobro te da se grijeh genocida ne prizna zato što se ne shvata da je to grijeh prema Bogu i čovjeku, grijeh kojeg nije moguće ničim opravdati; nažalost, umjesto priznanja, kajanja i obećanja da grijeh genocida neće nikad nikome više ponoviti, hrićanski Srbi taj svoj grijeh na dan devetog januara veličaju kao najveći hrišćansko-srpski nacionalni trofej;
(8) Zato što deveti januar nije dan koji okuplja bosanske građane oko istine, pravde, mira i pomirenja, već ih razdvaja i unosi među njih nepovjerenje sa nesagledivim posljedicama za bosansku državu i multietničko bosansko društvo;
(9) Zato što hrišćansko-srpaka slava devetog januara nije samo neustavna , već je to i necivilizacijski čin, koji ubija dobru volju kod Bošnjaka/Bosanaca za suživot sa srpskim hrišćanima, koji sve više postaju izolirani na Balkanu zbog netolerantne hrišćansko-srpske politike prema drugim i drugačijim;
(10)Deveti januar hiljadu devetsto devedeset druge godine je sporan zato što taj datum označava početak neviđenog hrišćansko-srpskog zla, koji liči na “scene iz pakla, ispisane na najmračnijim stranicama ljudske povijesti”.

POSTSCRIPTUM

Rizikujući da će neki shvatiti ovo kao cinizam, ali osjećam potrebu da uputim komšijski savjet hrišćanskim Srbima u Bosni, dok danas slave svoje zlo genocida u Banjoj Luci: - Nemojte tjerati i Bošnjake/Bosance od sebe nakon što ste otjerali sve na Balkanu i tako ostali sami bez brata i prijatelja. Zar ne vidite da jedino Bošnjaci/Bosanci još uvijek hoće da dijele komšijski i državni prostor s vama. Svi ostali iz bivše Jugoslavije (Slovenci, Hrvati, Albanci, Makedonci i napokon Crnogorci) ne žele više vaše političke usluga, niti žele s vama dijeliti državni i nacionalni prostor. Jedino vas Bošnjaci/ Bosanci trpe (toleriraju) i kao komšije i kao suvlasnike bosanske države i nakon vašeg dokazanog genocida nad njima i, što je još čudnije, jedino se Bošnjaci/Bosanci ne boje vaše blizine unatoč vašem zulumu od podizanja srpske crkve u dvorištu Nane Fate Orlović do osporavanja Bošnjacima/Bosancima prava da svoj jezik zovu vlastitim imenom: “bosanski jezik”.

Dakle, Bošnjaci/Bosanci, kao žrtve vašeg genocida nisu u strahu da opet žive zajedno s vama u Bosni, dok se vi kao bojite Bošnjaka/Bosanaca (muslimana) pa vam treba Srbija da vas brani od Munire Subašić, Kade Hotić, Bakire Hasečić i drugih bosanskih heroina, koje još uvijek traže kosti svojih sinova u masovnim grobnicama, što ste ih pravili, širom Bosne.

Evo za vas nekoliko pitanja:
- Ko uopće i pomišlja o povratku Srba u Hrvatsku?
- Kome više pada na pamet da je Kosovo ikad bilo Srbija?
- Koga se tiče eta se događa sa Srbima u Albaniji?
- Ko brine o pravima Srba u Makedoniji?
- Čiji su Srbi hrišćani Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori?

Odgovor: - Svačiji i ničiji?

A najmanje su beogradski, jer Beograd se bavi samim sobom i malo se zabavi na deveti januar oko hrišćanskih Srba u Bosni. Radi to Beograd zato što hrišćanski Srbi stalno kukaju kako im je tijesno u Bosni pa, stoga, hoće da se prošire do Beogradi, gdje se Srbi tijesne, jer ne umiju drugdje da žive u miru i slozi sa svojim prirodnim komšijama. Očito, hrišćanski Srbi u Bosni zavide Srbima iz hrvatskog Knina, kojima je tako lijepo što živi u jednoj državi. To je hrišćanskim Srbima još uvijek ne dosanjani san. A možda ga i dosanjaju ako nastave da slave deveti januar kao
najveći hrišćansko-srpski trofej i time izgube i Bošnjake/Bosance, koji su im jedini ostali iz bivše Jugoslavije s kojima još uvijek mogu dijeliti državni i nacionalni prostor.

Uistinu, nisu Bošnjaci/Bosanci ti kojima treba srpsko prijateljstvo i razumijevanje, već su Srbi ti kojima treba prijateljstvo i razumijevanje Bošnjaka/Bosanaca. Nažalost, Bošnjaci/Bosanci nemaju više razumnog sugovornika među hrišćanskim Srbima, s kojima bi mogli suvislo razgovarati, jer sadašnja politička, akademska i (ne)kulturna pamet u Srba je pod jakim utjecajem SANU-a i SPC-a, dva nepresušna izvora srpskog slijepog nacionalizma, koji sve više udaljava hrišćanske Srbe od njihovih prirodnih i sudbinskih komšija. 

Ta izolacija ili samoizolacija Srba od ostalih vjera i nacija već se svugdje dogodilo na Balkanu osim u Bosni, ali nije isključeno da se neće dogoditi i u Bosni ako srpska crkva i politika nastave slaviti srpsko-hrišćanski zločin genocida nad Bošnjacima/Bosancima na Badnji dan i noć i na deveti januar, kao najcrnji dan u modernoj povijesti Bosne; kao što to srpska politika čini danas u Banjoj Luci uz blagoslov Patrijarha Irineja i Aleksandra Vučića. Nažalost, ćoravom je džaba namigivati!