Macron u Ukrajini pokušava Evropu spasiti od strateškog poraza i Francusku pozicionirati kao vodeću silu

Piše: Armin Sijamić

Američko-ruski pregovori oko Ukrajine, a onda i oko istoka Evrope i budućnosti odnosa na kontinentu, traju sedmicama. Francuski predsjednik Emmanuel Macron u ovim nepovoljnim okolnostima pokušava popraviti evropske pozicije i svojoj zemlji povratiti dio slave stare sile.

Ako bi Macron mogao birati kada se intenzivno baviti vanjskom politikom u dijelovima svijeta gdje je francuski uticaj ograničen, onda to sigurno ne bi bilo sada. Kod kuće traje politička kriza, a njegova stranka ne stoji onako kako on to želi. Pored toga, njegova popularnost trenutno je daleko od svojih najboljih dana.

Ali Macron se mora baviti istokom Evrope, pokušavajaći da od Sjedinjenih Američkih Država i Rusije izvuče maksimum za Evropsku uniju, koja bi po svemu sudeći mogla biti, uz Ukrajinu, najveći gubitnik dogovora Donalda Trumpa i Vladimira Putina u četiri oka.

Parizu je to obaveza. Prvo, Francuska je jedina nuklearna sila u Evropskoj uniji. Drugo, Macron tako testira svoje dvije ideje na kojima radi. On dugo vremena traži formiranje oružanih snaga Evropske unije, bez učešća Sjedinjenih Američkih Država, a onda je pokrenuo Evropsku političku zajednicu (EPZ) u koju je uključio i države koje nisu članice Evropske unije.

http://nap.ba/qpost/313862

Samit u Moldaviji: Evropska politička zajednica protiv Rusije na francuski način

Piše: Armin SijamićMoldavija je jučer ugostila predsjednike i premijere iz 45 (od 47 planiranih) evropskih država na drugom samitu Evropske političke zajednice (EPZ) koja okuplja sve države Evrope osim Rusije i Bjelorusije. Spektakularan skup j

Macron želi da parira i Putinu i Trumpu

Od početka ruske agresije na Ukrajinu, Macron je pokušavao nametnuti Francusku kao faktor na istoku Evrope. To se nije dobro završilo. Mnogima je u sjećanju njegov sastanak s Putinom u Moskvi, kada ga je domaćin smjestio na suprotnu stranu stola dugačkog desetak metara.

Macron se potom svrstao uz administraciju američkog predsjednika Josepha Bidena i zajedno sa drugim evropskim državama pomagao Ukrajinu. Kijevu je poslao rakete dugog dometa SCALP, čime je Francuska postala jedna od onih država koje su posebno naljutile Moskvu. Ovim raketama ukrajinska vojska je pogađala neke vrijedne ruske ciljeve u Ukrajini i Rusiji.

Tu nije stao. Govorio je da će u Ukrajinu poslati francusku vojsku, posebno pominjući grad Odesu, koji bi po mnogima mogao biti ključ ukrajinskog rata. Odesa je grad na Crnom moru i jedina ukrajinska operativna luka, odnosno ukrajinski izlaz na more.

http://nap.ba/qpost/337404

Macronovi momci u Odesi i priželjkivanje Putinovog strateškog poraza

Piše: Armin SijamićIdeja o francuskim trupama u Ukrajini, koju je Emmanuel Macron iznio krajem prošlog mjeseca, dobija nove detalje. Suočen s mogućnošću da će Kijev biti poražen, Macron (bankar i tehnokrata iz stranke centra) je počeo javno

Povratkom Trumpa u Bijelu kuću stvari su se naglo promijenile. Službeni Washington od tada nije bio spreman da uključuje evropske saveznike u pregovore sa Moskvom o Ukrajini. Još ranije je Kremlj poručio Washingtonu da im Evropljani ne trebaju u tim pregovorima.

Macron je pokušao ubijediti Trumpa da evropske sile budu za pregovaračkim stolom, ali čini se da je za sada uspjeh ograničen zato što Bijela kuća još uvijek nema širu sliku dogovora bez svojih saveznika sa Rusijom, posebno u kontekstu Kine i svoje namjere da se okončanjem rata na istoku Evrope posveti Pacifiku.

http://nap.ba/qpost/391747

Putin bi od Trumpa mogao dobiti nešto mnogo vrijednije od dijelova ukrajinske teritorije

Piše: Armin SijamićAmerički predsjednik Donald Trump i ruski predsjednik Vladimir Putin žele sastanak. Diplomate iz dvije države već rade da se to desi. I dok se na Zapadu mnogi pitaju šta od tog sastanka dobijaju Washington i Trump, u Rusiji

U srži pregovora Washingtona i Kijeva su ukrajinski rijetki metali koje žele najveće američke tehnološke kompanije. Sedmicama se pregovara ko će dobiti pravo da ih koristi, a Trump kaže da bi trebali pripasti Amerikancima kao garancija i zahvalnost za upućenu pomoć Kijevu.

Francuska se uključila i u ovu priču. Jučer je francuski ministar odbrane Sebastien Lecornu rekao da pregovori sa Ukrajinom o ovom pitanju traju od oktobra i da rijetke minerale treba i francuska industrija, posebno oružja „u idućih trideset ili četrdeset godina“.

Lecornu je rekao i da Francuska predlaže da se Evropljani brinu o sigurnosti Ukrajine. „Ovo je ideja koju namjeravamo da predložimo evropskim zemljama“, rekao je objašnjavajući prijedlog da Evropa stvori rezerve naoružanja za ukrajinsku armiju. „Smisao trenutnih diskusija je osigurati da ukrajinska vojska može nastaviti da se brani, ne samo sada već i kada oružje utihne“.

Evropsko (ne)pristajanje

Francuski plan pomoći Ukrajini i oslanjanja na evropske snage trenutno podržava Njemačka i nekoliko drugih država. Ali tu stvar počinje da se komplikuje. Francusku politiku prema Ukrajini podržava i aktuelna vlada Ujedinjenog Kraljevstva, kao vjerovatno i pomenutu Evropsku političku zajednicu. Međutim, London je bio protiv evropskih oružanih snaga bez Sjedinjenih Država, a listi treba dodati odane američke saveznike, poput Poljske i većine skandinavskih i baltičkih država.

Macron, kome predsjednički mandat ističe za dvije godine, ima malo vremena. Ali osim njega u Evropi je malo lidera koji bi se usudili i probati ovo što radi. Kriza liderstva u Evropi je decenijama prisutna i nije rijetko da se čuje ocjena da Evropska unija ne zna šta će sama sa sobom, a kamoli kako da se nadmeće sa geopolitičkim divovima kakve su Sjedinjene Države, Kina, Rusija, Indija...

Macron isto pokušava i van Evropske unije. Jedan je od rijetkih evropskih lidera koji pokušava biti snažno prisutan u gotovo svim balkanskim državama. U ponudu Macron je uključio energetske projekte, naoružanje, investicije, vojne misije, specijalne izaslanike, jačanje EPZ-a...

http://nap.ba/qpost/342341/Francuska-se-vratila-na-Balkan-i-rauna-na-Srbiju-u-obraunu-s-Rusijom

Francuska se vratila na Balkan i računa na Srbiju u obračunu s Rusijom

Piše: Armin SijamićPosjeta Parizu predsjednika Srbije Aleksandra Vučića i prijem kod predsjednika Emmanuela Macrona važna je iz više razloga, a jedan od njih je francuski povratak na Balkan, odakle se u značajnoj mjeri povukla početkom ovog s

Francuskoj je jasno da je njen uticaj ograničen, posebno njeni resursi. To što je i takva Francuska, uz Njemačku, daleko najmoćnija unutar Evropske unije govori o stanju starih evropskih sila. Ali ta relativna slabost može biti prednost Francuske, posebno kada se govori o Evropi gdje se već decenijama favorizuju zajednički projekti malih država i gdje neki zaziru od ideje da se pojavi novi hegemon na kontinentu.

Zato je Macron više puta ponudio Evropljanima zajedničke projekte, posebno insistirajući da oni proizvode većinu svojih borbenih sistema. Francuska vojska se oslanja na francusku pamet i to bi značilo da se ne bi kretalo od nule, odnosno da bi zajednička ulaganja u kratkom vremenu mogla promijeniti sliku na terenu. Ukrajinski rat je jedinstvena prilika, ali i opasnost da Evropska unija i evropske sile potonu u beznačajnost na svjetskoj političkoj sceni.

Pretvaranje Francuske i drugih evropskih država u regionalne sile počelo je još od kraja Drugog svjetskog rata. Posljednjih dvadesetak godina evropske sile gube i na Mediteranu, Bliskom istoku i Africi, a tamo jačaju SAD, Rusija, Kina, Turska, Iran, Egipat, pa čak i manje države.

http://nap.ba/qpost/314379

Afrika želi promjene: Macronova afrička politika bilježi nove poraze

Piše: Armin SijamićPosljednjih godina Afrika svjedoči talasu državnih udara. To se posebno odnosi na regijuSahel gdje je Francuska imala niz vojnih baza, snažne ekonomske i političke veze, ali inaslijeđe kolonijalizma koje je danas Francuskoj,

To je razlog više da se Evropljani posvete svom kontinentu, sređujući stanje u Evropskoj uniji i na njenim rubovima. Poznat je Macronov stav da nema proširenja Evropske unije bez unutrašnjih reformi, a posljednjih godina vidi se sve robusnija francuska politika u državama koje se naslanjaju na taj blok, čak i po cijenu konfrontacije.

Iako Francuska nije sila koja dominira u Evropi, ne treba gubiti iz vida da je ova nuklearna sila, između ostalog, stalna članica Vijeća sigurnosti Ujedinjenih nacija, članica NATO-a, vodeća država Evropske unije zajedno sa Njemačkom, veliki proizvođač oružja i razne opreme, a od skora jedina evropska država koja ozbiljno ulaže u tehnologiju vještačke inteligencije.

Macronov plan ovih dana testira se na pitanju Ukrajine. Zvanični Kijev nije odbacio ideju da se osloni na evropske sile, iako su svjesni da su SAD u ovom trenutku jedina prava garancija za sigurnost Ukrajine. Naprosto, Putin u vojnom smislu se jedino pribojava Washingtona, svjestan da je većina evropskih armija u očajnom stanju. Ali ako Macron uspije da pronađe države koje su spremne da rade na jačanju evropskog faktora, onda se stvar suštinski mijenja, dok oponenti računaju na one evropske države koje daju primat Sjedinjenim Državama. Za Macrona i Francusku bi to bio uspjeh i kratkoročno ako bi bilo dovoljno da se „preživi“ Trumpov mandat.