Hoće li biti ispoštovan Ugovor o ekstradiciji između BiH i Italije

Ekstradicioni postupak kod Oberlandesgerichta u Hammu, protiv Hanefije Prijića uhapšenog na Dortmundskom aerodromu 28.10.2015 godine na osnovu Evropskog uhidbenog naloga od strane Republike Italije, nalazi se u završnoj fazi i očekuje se konačna odluka, piše bh. novinska agencija Patria.

Tokom provedenih procedura Republika Italija je ustrajala u zahtjevu da se Hanefija isporuči i da mu se ponovo sudi za isto djelo, bez obzira što je pravomoćno presuđen i što je kaznu u cjelosti izdržao.

U Evropi nema dvostrukog kažnjavanja

U prvoj fazi postupka njemački sud je našao da prema trenutnom stanju spisa (moguća) osuda zbog istih krivičnih djela od strane bosanskohercegovačkog suda nije suprotna dopustivosti ekstradicije.

Prepreka za ekstradiciju ne proizilazi niti iz poglavlja II 1. dodatnog protokola od 15.10.1975.g. uz Evropski sporazum o ekstradiciji. Poglavlje 1. dodatnog protokola predviđa zabranu dvostrukog kažnjavanja (ne bis in idem) i na sve ugovorne države koje su potpisale Evropski sporazum o ekstradiciji, dakle i na Italiju, no niti Italija niti Njemačka nisu ratificirale ovaj 1. dodatni protokol.

Član 54. Šengenskog sporazuma  zabranjuje svakoj zemlji članici Šengenskog sporazuma kao i član 50. Povelje o temeljnim pravima svakoj članici Evropske unije ponovni progon i kažnjavanje, ako je zbog istog krivičnog djela već u nekoj ugovornoj državi donesena pravosnažna presuda.  Bosna i Hercegovina nije ugovorna država Šengenskog sporazuma niti je članica Evropske unije.

Razlozi zbog kojih je Republika Italija ustrajala u zahtjevu je neadekvatna kazna (13 godina) koja istina jeste u gornjoj granici propisane kazne za to krivično djelo, ali prema italijanskom Krivičnom zakonu, osuda za ovo krivično djelo bi mogla biti u granicama od 30 godina. U ovu kaznu bi se istina uračunala ranija izrečena i izdržana kazna.

Hag je slučaj predao bh. pravosuđu

Argumenti advokatskog tima Hanefije Prijića su da je suđenje u BiH bilo na visokoj razini, da su ishodom bile zadovoljni oštećeni, koji tokom suđenja nisu postavljali nikakav imovinsko pravni zahtjev, niti spominjali velike odštetne novce u milionskim iznosima. Osim toga Haški tužilac je ovaj predmet razvrstao u kategoriju “A” i procjenio da se suđenje može provesti u BiH, pa ocjenu Haškog tužioca nebi trebalo dovoditi u pitanje. 

Advokati drže važnim da je za odlučivanje u ovom predmetu  važan Ugovor od  28.10.2015. godine između BiH i Republike Italije uz Konvenciju o izručenju od 13.12.1957. godine u cilju proširenja i olakšanja njezine primjene, objavljen u Službenom glasniku BiH -  međunarodni ugovori od  17.12.2015 godine.  Iz sadržaja Ugovora proizilazi da su ugovorne strane međusobno olakšale provođenje Konvencije o izručenju, te dogovorile za koja krivična djela se imaju isporučiti vlastiti građani da bi im se sudilo ili da bi kaznu izdržali kod druge ugovorne strane. Pri tome je dogovoreno da se neće isporučivati vlastiti građani za krivična djela genocida, zločina protiv čovječnosti i ratnih zločina.

Stoga Njemački sud mora  imati u vidu ovaj bilateralni ugovor između Bosne i Hercegovine i Republike Italije i njegov sadržaj, s obzirom da je dokument novi i odražava stvarnu namjeru i interese ugovornih strana.